Vierdaagse Historie 2016 (deel 5)
14-07-2023 | 15:25 Hour
Aanbeland in 2016.
De inschrijving is gedaan, loten niet nodig dankzij Via Vierdaagse, slaapadres geregeld, ik mag bij Robert en Patrciia slapen, ze wonen in Wijchen en met de trein naar de Wedren is alleen maar makkelijk. In de familie-, vrienden- en kennissenkring vertellen dat ik weer de vierdaagse ga lopen. Lach maar, drie keer is scheepsrecht denk ik bij mezelf. Er zijn gelukkig weinig mensen die kunnen zeggen dat ze al 200 km Nijmegen in de benen hebben en nog geen cm op de via Gladiolla hebben gezet, dat gaat dit jaar veranderen voor mij veranderen, andere aanpak, de instelling nog steeds goed, meer luisteren naar anderen die het wel gedaan hebben, er gaat een wereld voor mij open. Doel zetten en niet stoppen voor vrijdag nadat je over de finish bent, dat is het en daar ga ik voor.
Stèphanie, de dochter van Ineke, had een stageplek bij Make A Wish toen nog in Woerden en hoorde van mijn plannen en slim als ze is vroeg ze aan mij wat is je doel, tot en met de laatste stap te lopen op vrijdag in Nijmegen. Dat was wel goed maar niet wat Steef bedoelde, ze zei eigenlijk in iets meer bedekte termen. René je loopt toch en doe dit voor Make A Wish als Wishwalker, zodat zij meer geld te verdelen hebben voor de wens van een ernstig ziek kind.
Daar had ze mij: droom, datum, doel. Hoe werkt het? Was mijn vraag, kom maar naar Woerden dan kan je het zien, zogezegd, zo gedaan. Afspraak met Stèphanie gemaakt om haar op te halen en gelijk een rondleiding te krijgen op kantoor. Eigenlijk al wetend dat ik me zou melden als wandelaar, Sharon even gezien en de startpagina ingevuld en als wishwalker naar buiten. Met de belofte ik maak het waar, geen idee wat me te wachten stond en dat was meer dan ik toen kon vermoeden. Het begon met we hebben een schoenensponsor voor de wishwalkers, we houden jullie op de hoogte. De 100e editie van De vierdaagse en ik was van de partij, goed getraind, met nieuwe schoenen, twee Make a Wish shirts, een goodie bag en iedere wandeldag verzorging onderweg, een perfecte slaapplaats, geheel verzorgd.
Over schoenen heb ik nog wel wat te vertellen, het zijn Xsensible schoenen, ze lopen bijna vanzelf, speciaal voor de 100e editie een buitengewoon model ontworpen en ik kreeg de mijne overhandigd door de ontwerper Jan Jansen, mocht er even voor naar Groesbeek maar dan heb je ook wat. Ontvangen bij Nimco met speciaal gebak en een toespraak het was de moeite meer dan waard.
Zondag inschrijven, de drukte viel mee, ernstig gezellig nog even genieten en terug naar Leiderdorp om morgenavond naar Wijchen te rijden, molenweg dacht ik, dat klopte daar was de molen weg, het was Molenlaan bij de molen en het station.
Wat ik niet wist, is dat een shirt van Make a Wish een aantrekkende werking heeft, bijna iedereen die Make a Wish kent wil dit met jou als drager delen, al deze verhalen maakte het wandelen voor mij moeilijker, er komt veel binnen en dat gaat malen en blijft malen, intense, verdrietige en zware verhalen waarin het gemis, de dankbaarheid, de vreugde voorbij komt Je bent een luisterpaal, dat terwijl ik eigenlijk een praatpaal ben. Het meest bijzonder verhaal hoorde ik op vrijdag, ik zat er redelijk door heen komt er een man met een Make A Wish shirt naast me lopen. We liepen samen verder op eerst in stilte en daarna kwam er zijn vraag, waarom loop jij eigenlijk. Ik vertelde mijn verhaal en stelde de tegenvraag. Hier kwam een verhaal van een vader, die liep uit dankbaarheid voor wat Make A Wish voor hem had gedaan. Het eindigde met de avond op de wensdag van zijn kind, dat hij voor het eerst sinds het ziek zijn van zijn kind heeft genoten van zijn biertje en zonder gedachten aan de ziekte van zijn kind hiervan kon genieten. Lopen daar twee volwassen kerels zachtjes grienend verder, en daarom loop ik nu voor de 6e keer voor dit doel.
Het mooiste van je eerste vierdaagse begint op donderdagavond, dan denk je nog een dagje, vrijdagmorgen denk je over 8 uur ben ik binnen en dan hoef ik niet meer, bij Malden denk je ik ga dit missen en bij de tribunes zie je je Kleindochter je geeft haar een knuffel en hebt gelijk een smoes voor je tranen (zweet in mijn ogen) en denk je misschien volgend jaar weer en bij de finish (je bent zonder dat je het weet gefilmd door SBS6) en dan weet je het zeker tot volgend jaar...............
René
